بررسی مقایسه ای اثرات ناشی از تزریق داخل صفاقی و داخل بطن مغزی موسیمول در تنظیم گلوکز پلاسمایی موش کوچک آزمایشگاهی

مقدمه: یک ارتباط دو جانبه بین سیستم گاباارژیک و عوامل هورمونی تنظیم کننده قند خون گزارش شده است. گاما آمینوبوتیریک اسید (gaba) یک نروترانسیمتر مهاری در سیستم اعصاب مرکزی است. گزارش های متعددی وجود دارد که گابا از طریق افزایش سطح پلاسمایی انسولین و کاهش گلوکاگون و سوماتواستاتین باعث کاهش میزان گلوکز خون می شود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی برای بررسی نقش موسیمول (آگونیست گیرنده گابا – a) از موش کوچک آزمایشگاهی، نژاد آلبینو و جنس نر با وزن 25-20 گرم استفاده شد. برای اندازه گیری قند خون، در فواصل زمانی معین، از سینوس چشمی حیوان نمونه خون گرفته شد. جهت اندازه گیری غلظت گلوکز خون از روش ارتوتولوئیدین و دستگاه اسپکتروفتومتر استفاده شد. جهت تزریق داخل بطن مغزی (icv) موسیمول، 5 گروه حیوان که 5 روز قبل کانول گذاری شده بودند (8=n) انتخاب شدند. 4 گروه به ترتیب دوزهای 5 و 10 و 25 و 50 نانوگرم در میکرولیتر موسیمول و گروه پنجم نرمال سالین را به صورت (icu) دریافت کردند. خونگیری بلافاصله پس از تزریق دارو صورت گرفته و هر 30 دقیقه تکرار شد و تا 180 دقیقه ادامه داشت. در تزریق داخل صفاقی (ip) موسیمول 5 گروه حیوان (8=n) انتخاب گردید. 4 گروه اول دوزهای 1، 2، 4، 6 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن از موسیمول و گروه پنجم نرمال سالین را به صورت ip دریافت کردند. خونگیری بلافاصله بعد از تزریق دارو صورت گرفت و تا 90 دقیقه ادامه داشت. به منظور مقایسه نتایج از آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد و سپس آزمون post hoc رنج توکی انجام شد. یافته ها: بررسی نتایج نشان داد که با تزریق ip در دوزهای mg/kg 1،2،4 نه تنها قند خون در گروه آزمایشی نسبت به گروه شاهد کاهش نمی یابد بلکه افزایش معنی داری (mg/kg6) در قند خون ایجاد می شود؛ در حالی که تزریق icv به صورت وابسته به دوز قند خون را به طور معنی دار کاهش می دهد. (05/0p<). نتیجه گیری: در مجموع به نظر می رسد که با تزریق icv اثر مستقیم موسیمول دیده می شود در حالی که با تزریق ip، این دارو متابولیزه می شود. در نتیجه افزایش قند خون مشاهده شده ناشی از اثر متابولیت های آن است. به عبارت دیگر اثرات ناشی از تزریق محیطی و مرکزی موسیمول با یکدیگر تفاوت دارد.